Spotkanie przy figurze świętego Rocha w Budzyniu

We wtorek 16 sierpnia na skrzyżowaniu ulic Rogozińskiej i Cichej w Budzyniu odbyło się spotkanie przy figurze św. Rocha.

Na wstępie przypomniano historię owej figury.

Historia figury.

W XIX wieku przez Budzyń przechodziły trzy fale cholery, zakaźnej, śmiertelnej choroby ostatnia z nich przechodziła w 1894. W tamtym okresie zmarłych chowano na osobnych cmentarzach na tak zwanych cholerycznych, gdzieś na rogatkach miasta. Takim miejscem jest teren wokół figury św. Rocha.

W tym czasie w roku 1896 parafianie postawili figurę św. Rocha, wtedy na rogatkach miasta, jako wotum wdzięczności za uratowane życie i po to aby św. Roch chronił od zarazy.

Owa figura była bardzo podobna do obecnej ok. metrowej wysokości, przedstawiająca pasterza z psem, ale postawiona była na 3 metrowej kolumnie. Figura była otaczana czcią i zawsze 16 sierpnia odprawiane było nabożeństwo.

W okresie międzywojennym 16 sierpnia przy figurze błogosławiono duże zwierzęta gospodarskie takiej konie, krowy czy kozy. Korowody dożynkowe zawsze zatrzymywały się na krótką modlitwę przy figurze św. Rocha, aby dalej iść do gospody i na łąkę przy kościele parafialnym.
W 1936 roku uczniowie budzyńskiej szkoły podstawowej posadzili szpaler młodych leszczyn, które do dzisiaj pięknie zacieniają cały teren.

W czasie II Wojny Światowej 3 października wszystkie figury i krzyże zostały zniszczone. Figura św. Rocha także została rozbita młotami przez jednego z mieszkańców, który to zrobił pod przymusem, pilnowany przez hitlerowców musiał figurę kompletnie rozbić, aż do fundamentu.

Po wojnie
Po wojnie w przeciwieństwie do budzyńskich figury na Bugajach i na Okregliku, figurę św. Rocha udało się odbudować. Wiosną 1946 roku powołano komitet odbudowy figury, którego orędownikiem był proboszcz ks. Eustachy Struk. Na czele komitetu stanął tuż obok mieszkający Stanisław Dastych przewodniczący Rady Parafialnej, w komitecie czynny udział brali okoliczni mieszkańcy i bracia Piwowarzy.

Postument w obecnym kształcie został w przeciągu miesiąca wybudowany, obecną figurę zakupiono w Gnieźnie i całość otoczono drewnianym płotkiem.

16 sierpnia 1946 roku ówczesny proboszcz ks. Eustachy Struk poświęcił figurę i odprawił nabożeństwo. Takie nabożeństwo odprawiono jeszcze w 1947 i 1948 roku w kolejnych latach nabożeństwa się nie odbywały ze względu na liczne zakazy państwowe.

Miejscem tym opiekował się do 1953 roku Stanisław Dastych, po nim Stanisława Płotka, a dziś okoliczni mieszkańcy. Grunt na którym stoi figura należał do rodziny Galonów, który z czasem przeszedł na skarb państwa, a następnie gminy.

Po 1990 roku figura była kilkakrotnie odmalowywana, aż w 2007 położono nowy tynk i figura nabrała obecnego kształtu i kolorystyki. Od 2005 roku ponownie odbywają się nabożeństwa przy figurze 16 sierpnia czyli w dniu św. Rocha.

Następnie proboszcz ks. Marek Piosik przypomniał żywot świętego i odmówiono litanię do św Rocha. Na tym spotkanie zakończono.

Święty Roch jest patronem kilku miast, aptekarzy, lekarzy, ogrodników, rolników, szpitali, brukarzy i więźniów
Na ziemiach polskich czczony był przede wszystkim jako patron chroniący od zarazy, stąd w epoce staropolskiej były mu poświęcone liczne ołtarze, figury i kapliczki; opiekun zwierząt domowych.
W ikonografii św. Roch przedstawiany jest jako młody pielgrzym w łachmanach, z psem trzymający w pysku chleb i torbą pielgrzyma.