Rowerem przez Wielkopolskę: Poznaj trasy Chodzieży

Chodzież uwiodła Witkacego i prezydenta Mościckiego, który polował w okolicznych lasach. Malowniczym położeniem Chodzieży zachwycali się turyści już pod koniec XIX wieku. To oni nadali okolicy nazwę Chodzieskiej Szwajcarii. Tu mieszkał i tworzył Tadeusz Siejak. W ramach tego powstał szlak „Tadeusza Siejaka”. Prozaik jako mieszkaniec Chodzieży wpisał się w jej historię współtworzeniem rozwiązań technicznych, pomysłowością oraz pracą ramię w ramię z ludźmi. Autor „Oficera” chętnie wędrował po okolicznych lasach, miał swoje ulubione miejsca. Szlak literacko-turystyczny prowadzi poprzez ukochane lokalizacje pisarza oraz miejsca szczególnie z nim związane na terenie miasta i w najbliższej okolicy.

Po kolejnych stacjach tej wędrówki prowadzą cytaty z dzieł Siejaka oraz krótkie notki z życia autora. Na szlaku znajduje się sześć tablic z fragmentami utworów Siejaka oraz trzy punkty oznaczone na mapie, w których, w terenie - nie ma tablic.
Pełna trasa szlaku Tadeusza Siejaka liczy około 15 km. Szlak prowadzi zarówno przez śródmieście, tereny spacerowe oraz rekreacyjne, jak i przez lasy, i okoliczne pagórki. Dzięki dwóm najbardziej wysuniętym punktom - stokowi narciarskiemu i Gontyńcowi - można docenić szczególne walory krajobrazowe Chodzieży.

Tutaj odbywały się spotkania autorskie. Mieszkańcy Chodzieży poznawali inżyniera Siejaka jako prozaika, pisarza odnoszącego się do ludzkich ułomności moralnych, a przede wszystkim jako utalentowanego i wnikliwego obserwatora tamtej rzeczywistości. Pisarz chętnie uczestniczył w rozmowach z czytelnikami, był wymagającym rozmówcą, nieobawiającym się trudnych pytań.
Dom parafialny przy parafii św. Floriana - stał się miejscem spotkań Klubu Inteligencji Katolickiej. Założycielami KIK-u był m.in. pisarz, a także ówczesny proboszcz ks. Jan Stanisławski. Tadeusz Siejak cenił sobie wielogodzinne spotkania, obfitujące w burzliwe egzystencjalno-moralne dysputy filozoficzne.

Dla Tadeusza Siejaka rozwój fizyczny szedł w parze z rozwojem intelektualnym. Na terenie pływalni „Delfin” założył siłownię i pierwszy klub kulturystyczny w Chodzieży. Problemy ze zdrowiem wręcz motywowały go do rozwijania tężyzny fizycznej. Kulturystyka stała się jego drugą życiową pasją. To właśnie na siłowni zawiązał trwałe męskie przyjaźnie, by wśród kolegów walczyć ze swoimi słabościami. Jeszcze długo po śmierci Tadeusza Siejaka klub kulturystyczny działał i był dowodem społecznego zaangażowania pisarza.

Tu pisarz lubił rozważać jak mówił: „sytuacje potęgujące głód wytłumaczeń i uzasadnień naszego życia, nadania mu sensu i uporządkowania wartości”. W otoczeniu przyrody, w ciszy własnych myśli zachwycał się miastem, którego panorama rozciągała się u jego stóp.

Tadeusz Siejak przedkładał dobro wspólne nad dobro jednostki. Był inżynierem, twórcą wielu innowacyjnych patentów technicznych związanych z przemysłem. W Zakładzie Inżynierii Komunalnej pracował wśród znakomitych i wykształconych fachowców, gdzie wspólnymi siłami, ramię w ramię, wybudowali bloki, aby móc osiedlić się w Chodzieży na stałe. Pisarz również zamieszkał tam z rodziną. Bardzo dbał o otoczenie, w którym przyszło mu żyć i wiele czasu poświęcał na jego zagospodarowanie.

To kolejne miejsce, w którym Tadeusz Siejak lubił oddawać się rozmyślaniu i pytaniom egzystencjalnym. Pisarz miał zwyczaj każdego dnia przepływać wpław jezioro Karczewnik. Zmagał się z chorobą nerek i ten wieczorny rytuał, był formą walki ze zniewolonym ciałem. Jakby za każdym razem udowadniał sobie, że ma na tyle silne ciało, aby dźwigało rozgorączkowany natłokiem myśli umysł. W otoczeniu przyrody czuł się najlepiej.
Dolina Miłości (Osiedle Leśne) - tak Tadeusz Siejak nazywał miejsce znajdujące się tuż za Jeziorem Karczewnik. To intymna przestrzeń, na którą należy spojrzeć przez pryzmat związku i miłości do żony Zofii. Pisał dla Niej wiersze, stawał się poetą z potrzeby serca.

„Dla Zofii – żony ukochanej”
My… / Nie umiem nic więcej powiedzieć / Ty / Wiosenna
Usta czerwone / Serce zielone / Promienna spełnionym czasem / A ja mogę – siedzieć / Tutaj – zgarbiony / Dzikie gęsi kołysać / Oczyma nad lasem.

To wzniesienie upodobało sobie wielu chodzieżan. Dla Tadeusza Siejaka stanowiło odzwierciedlenie zmagań z własnymi myślami, sprawiającym problemy ciałem, ze światem, który inaczej rozumiał pojęcie wolnej woli. Na Gontyniec Tadeusz Siejak chętnie zabierał rodzinę. Miał zwyczaj 1 maja organizować wycieczkę rowerową wraz z przyjaciółmi i ich dziećmi. Niejeden mieszkaniec Chodzieży pamięta Tadeusza Siejaka podjeżdżającego bez problemu stromymi ścieżkami.
Cmentarz parafialny, ul. Władysława Jagiełły to końcowe miejsce na trasie szlaku - zabytkowa nekropolia przy ulicy Władysława Jagiełły w Chodzieży. Tutaj znajduje się miejsce ostatniego spoczynku pisarza. Grób Tadeusza Siejaka można znaleźć w sektorze A2 w 9 rzędzie. Grób oznaczony jest numerem 17.