Budzyńskich harcerzy wspomina Wanda Łasecka, ostatnia komendantka (ZDJĘCIA)

Z podziwem słucham, czytam i spoglądam na wspaniale działających harcerzy w Chodzieży. Ich ostatnie zaangażowanie w pomoc uchodźcom, w odnawianie swojej siedziby i teraz przy organizacji WOŚP... I przypomniałem sobie spotkanie z Wandą Łasecką ostatnią komendantką szczepu ZHP w Budzyniu i jej opowieść. Tutaj organizacja nie przetrwała transformacji ustrojowej - od ponad 30 lat w Budzyniu nie ma już harcerzy.

- Po 1990 roku, po zmianach ustrojowych harcerstwo przestało praktycznie istnieć w Budzyniu. Były próby skupienia młodzieży w ZHR, ale ostatecznie to się nie udało. Tylko piękne wspomnienia pozostały. Dobrze było by się spotkać i powspominać -

mówiła Wanda Łasecka.

Związek Harcerstwa Polskiego powstał w 1918 roku jako organizacja zrzeszająca stowarzyszenia harcerskie i skautowe. W całym kraju organizacja miała tysiące członków głównie młodzieży szkolnej. Obecnie na terenie powiatu chodzieskiego ZHP działa w Chodzieży i w Szamocinie.

Kronika budzyńskich harcerzy gdzieś się zagubiła, albo ktoś ją przechowuje - tego Wanda Łasecka nie wie. Ona posiada w prywatnym archiwum jedynie zdjęcia, a w zakamarkach pamięci przechowuje wspomnienia.

W Budzyniu, po wojnie pierwszym działaczem harcerskim był dyrektor Szkoły Podstawowej Franciszek Stróżyk. Wiadomo także, że przybocznym był Walerian Tomczak, a drużynowymi byli: Hieronim Janiszewski, Józef Jeńczyk, Łucja Jurczyk i Marian Wróblewski. Wtedy drużyna podlegała pod hufiec w Chodzieży, gdzie komendantem był słynny Zenon Gośliński.

Później w latach 50, 60 i 70 XX wieku sprawami harcerskimi zajmowali się Adelajda i Leon Kilarscy.

W latach 1945 do 1967 siedzibą organizacji harcerzy była szkoła podstawowa przy ulicy Rogozińskiej w Budzyniu, a następnie do 1979 roku był budynek przy dawnej szkole podstawowej przy ulicy Rogozińskiej zwany harcówką. Niestety, tego obiektu już nie ma.

Kolejna siedziba organizacji mieściła się w budynku szkoły przy osiedlu Wierzbowym.

W połowie lat 80 tych XX wieku do szczepu należało ponad 200 harcerek i harcerzy, a budzyńska organizacja nie podlegała pod Chodzież, ale pod komendę hufca w Rogoźnie.

Komendantem szczepu do 1990 roku była nauczycielka miejscowej szkoły harcmistrz Wanda Łasecka. Wspierali ją drużynowi między innymi: Irena Kalkowska, Gabriela Szymborska, Daniela Czernichowska, Małgorzata Anioł, Bogdan Łasecki, Marlena Maczyńska, Maria Mittman, Dorota Banach, Elżbieta Czernichowska, Wanda Kępińska, Eleonora Nowak, Anna Lisiecka, Alicja Nowacka, Anna Pawlęta, Barbara Adamska, Wioletta Olbrycht, Joanna Wróblewska, Danuta Bentkowska, Janusz Szozda i Irena Jankowska. Wszyscy byli instruktorami ZHP.

Tuż przed końcem budzyńskiego harcerstwa, szczep skupiał 118 harcerzy w drużynach, 102 zuchów w 4 drużynach, 9 harcerzy starszych i 19 drużynowych -instruktorów.

Zabawa i nauka

Organizacja, zgodnie ze statutem, organizowała czas wolny dla swoich członków. Miała być zabawa, nauka, poznawanie tradycji i pielęgnowanie historii.

I tak było. Odbywało się wiele spotkań rocznicowych, świątecznych, okolicznościowych. Na porządku dziennym były kontakty harcerzy z kombatantami, Powstańcami Wielkopolskiego oraz żołnierzami pamiętającymi walki drugiej wojny światowej.

Poprzez naukę i zdobywanie poszczególnych zdolności i stopni harcerskich rozwijali swoje zainteresowania między innymi: kuchcika, tropiciela, odkrywcy-przodownika, wędrownika.

Oczywiście harcerstwo nie mogłoby istnieć bez rajdów i obozów. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszył się letnie obozy w Ostrowcu na Wale Pomorskim. Były to wyjazdy edukacyjne, na których uczestnicy uczyli się całości życia obozowego, przetrwania na łonie natury.

Takim samym zainteresowaniem cieszyły się zimowiska.

Co roku były organizowane wyjazdy zagraniczne młodzieży harcerskiej.

Szczep budzyńskiego harcerstwa przez lata działalności zgromadził i posiadał bardzo dobrze wyposażoną bazę sprzętową. Do dyspozycji harcerzy były między innymi: namioty z wyposażeniem, kurtki, plecaki, sprzęt biwakowy, obozowy i mnóstwo drobnego sprzętu.
Wszystko to z dnia na dzień harcerze zostawili.

Pozostały wspomnienia

Wanda Łasecka z mężem Bogdanem, dziś są już na emeryturze, ale wciąż z nostalgią wspominają wszystkie drużyny, te wszystkie harcerki i wszystkich harcerzy, których szkolili, a z wieloma później współpracowali w harcerstwie.

Wanda Łasecka mówi:

- To była piękna sprawa, pracowaliśmy z młodzieżą, organizowaliśmy dużo spotkań, wyjazdów. Tworzyły się nowe znajomości, poznawaliśmy bardzo dużo ludzi to była wartość sama w sobie. My jako instruktorzy podnosiliśmy ciągle nasze kwalifikacje, wiedzę zdobytą przekazywaliśmy następnie naszej młodzieży. Harcerstwo działało naprawdę bardzo prężnie, niestety po 1990 roku po zmianach ustrojowych harcerstwo przestało praktycznie istnieć w Budzyniu. Były próby skupienia młodzieży w ZHR, ale ostatecznie to się nie udało. Tylko piękne wspomnienia pozostały. Dobrze było by się spotkać i powspominać.

Związek Harcerstwa Polskiego powstał na zjeździe 1-2 listopada 1918 z połączenia wszystkich wcześniej działających organizacji harcerskich i skautowych (scalenie organizacji z trzech zaborów przebiegało w trudnym okresie formowania się II Rzeczypospolitej i zakończyło pod koniec 1920). Jest wychowawczym, patriotycznym, dobrowolnym i samorządnym stowarzyszeniem, otwartym dla wszystkich bez względu na pochodzenie, rasę, wyznanie.

W latach 1936-1989 posiadał status stowarzyszenia wyższej użyteczności. Od 16 lutego 2004 zarejestrowany jest jako organizacja pożytku publicznego.