Wielcy chodzieżanie: siostra Anna Tekla Budnowska, Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata (ZDJĘCIA)

Siostra Anna Tekla Budnowska we wrześniu ubiegłego roku otrzymała pośmiertnie medal Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. Zakonnica ze zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, w trakcie niemieckiej okupacji uratowała ponad dwadzieścioro żydowskich dzieci. Okazuje się, że miała ona związek również z Chodzieżą, a przypomniała o tym Miejska Biblioteka Publiczna podczas specjalnej konferencji, która odbyła się dzisiaj - 21 czerwca.

Na uroczystości była obecna rodzina siostry Tekli: siostrzeniec Roman Kabat i jego żona Krystyna, którzy mieszkają w Chodzieży oraz bratanek Jan Budnowski z żoną Łucją - mieszkańcy Piły.
Pośmiertny Medal Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata został przyznany siostrze Annie Budnowskiej już we wrześniu ubiegłego roku, ale przedstawiciele ambasady Izraela poszukiwali jej żyjących krewnych. W styczniu 2018 roku Medal poczas uroczystości w Gnieźnie odebrali Jan Budnowskie i Krystyna Kabat - w imieniu męża Romana.
To właśnie Krystyna Kabat opowiedziała o swojej niezwykłej cioci Dorocie Grewling, dyrektor MBP w Chodzieży, która przyznała, że po raz pierwszy usłyszała jej historię.
- Postanowiłam przybliżyć tę niezwykłą kobietę mieszkańcom Chodzieży - mówiła podcza spotkania Dorota Grewling. Podczas spotkania w MBPzebrani otrzymali broszurę z cyklu ,,Wielcy Chodzieżanie", w której opisane są dzieje Anny Tekli Budnowskiej.

Anna Budnowska urodziła się w 1907 roku w Pile. Jej ojciec Józef Budnowski wraz z rodziną przeprowadził się do Chodzieży w 1919 roku, gdzie był m. in. zastępcą burmistrza, a także kierownikiem Powiatowej Kasy Chorych. Anna od najmłodszych lat czuła powołanie i chciała zostać siostrą zakonną. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi w 1925 roku. Wojna zastała siostrę Annę w Łomnie koło Lwowa, gdzie była przełożoną zakładu wychowawczo-opiekuńczego, w którym przebywało ponad 100 dziewcząt, wśród Polek było także 26 dziewcząt żydowskich, które bezpiecznie przetrwały wojnę pod opieką siostry Anny. W 1943 roku siostra zmuszona była ewakuować ośrodek do Warszawy, a podczas Powstania Warszawskiego zbarała dziewczęta w bezpieczne miejsce. Po wojnie od 1948 roku do 1972 przebywała w Brazylii. Po powrocie pełniła wiele funkcji w Zgromadzeniu Sióstr. Zmarła w 1994 roku.

Rodzina wspominała, że siostra Anna była skromna i niewiele mówiłą o swoich wielkich czynach. Często odwiedzała swoją rodzinę w Chodzieży, gdzie lubiła spacery nad naszymi jeziorami. A ci którzy ją spotykali wiedzieli, że mają do czynienia z wielką osobą.