Oddział paliatywny w Chodzieży: Pomagają odchodzić po ludzku [FOTO]

W marcu w chodzieskiej filii Wielkopolskiego Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii zaczął działać oddział opieki paliatywnej. Choć na razie tworzy go zaledwie osiem łóżek, już wiadomo, że jego powstanie było w Chodzieży bardzo potrzebne.

Zobacz też: Szpital w Chodzieży może stracić OIOM!

- Zapotrzebowanie na opiekę paliatywną w tej części regionu jest spore - uważa Tomasz Przysiecki, zastępca dyrektora szpitala do spraw medycznych.

Dowód? Obłożenie oddziału paliatywnego w Chodzieży jest obecnie na tyle duże, że pacjenci zgłaszający się na leczenie muszą być wpisywani na specjalną listę kolejkową.

Czas oczekiwania na przyjęcie bywa zróżnicowany. Niekiedy na oddział paliatywny trafia się niemal "z marszu" albo po kilku dniach od zgłoszenia, a niekiedy na wolne łóżko trzeba czekać przez kilka tygodni. W chwili obecnej kolejka osób oczekujących na miejsce na oddziale liczy około 10 osób.

- Tego typu oddziały mają swoją specyfikę; rzadko zdarza się, że pacjent zwalnia miejsce i opuszcza szpital, gdyż jest po prostu wypisywany do domu - tłumaczy wicedyrektor Tomasz Przysiecki.

Oddział paliatywny w Chodzieży ma zostać powiększony
Dlatego Wielkopolskie Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii planuje zwiększyć ilość łóżek na oddziale do 18-tu lub 20-tu. To, jak mówi T. Przysiecki, byłaby optymalna liczba. Rozszerzenie funkcjonowania oddziału nastąpi najprawdopodobniej już w przyszłym roku. Centrum chciałoby przy okazji przeprowadzić remont niektórych pomieszczeń.

Sam pomysł na to, by otworzyć oddział paliatywny w Chodzieży, zaczęto realizować już po połączeniu Specjalistycznego Szpitala Chorób Płuc i Gruźlicy z poznańskim WCPiT. Przypomnijmy, że nastąpiło to pod koniec ubiegłego roku, a decyzję argumentowano m.in. zbliżoną specyfiką działania obu szpitali.

Pacjenci chodzieskiego oddziału paliatywnego to głównie osoby w terminalnym stadium choroby nowotworowej. Tacy chorzy wymagają całodobowej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, łagodzenia bólu, ale często także psychicznego wsparcia. Trafiają tu pacjenci, dla których medycyna nie może już wiele zrobić, ale którym pielęgniarki i lekarze mogą pomóc w godnym przeżywaniu cierpienia.